![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Ostatnia reduta wdzięku
Jeśli jeszcze gdzieś można znaleźć kobiety zmysłowe, szykowne, tajemnicze i nierzadko niebezpieczne, to tylko w kinie Dalekiego Wschodu
Co sprawia, że od co najmniej dekady kinematografie z Dalekiego Wschodu – chińska kontynentalna, ale też tajwańska oraz południowokoreańska, przyciągają coraz większą uwagę publiczności zachodniej, i to już niekoniecznie bywalców festiwali filmowych i art house’ów?
Jedna z odpowiedzi brzmi, że te filmy w jakiś tajemny sposób nawiązują do dawno zarzuconej na Zachodzie tradycji wymarłych już prawie mistrzów kina – takich choćby jak Luis Bunuel, Ingmar Bergman, Michelangelo Antonioni czy Robert Bresson. Ich filmy z założenia miały prowokować widza do myślenia, czasem go szokować, budzić niepokój, wywoływać uczucie dyskomfortu, a wreszcie desakralizować gatunkowe schematy.
Jednocześnie twórcy azjatyccy potrafią znakomicie połączyć wątki europejskiego kina artystycznego z hollywoodzkimi tradycjami widowisk historycznych, filmu noir czy choćby hitchcockowskiego thrillera (najświeższym przykładem może być „Ostrożnie: pożądanie” Anga Lee, który wywołuje skojarzenie z klasyczną „Osławioną”) i, co naturalne, nasycić je własnym kulturowym kolorytem albo odwołać się do własnych konwencji. Tu już nie chodzi o tanią egzotykę, to nie te czasy. Dalekowschodnie kinematografie w gruncie rzeczy stawiają te same elementarne pytania moralne, etyczne i egzystencjalne, jakie stawiało sobie przed wieloma laty ambitne kino zachodnie, zanim ze sztuki zamieniło się w rozrywkę uzależnioną od cenzury...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
