![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Tłumaczenie świata według Michaiła Szyszkina
Rozmowa z Michaiłem Szyszkinem, autorem powieści „Włos Wenery”
RZ: Kim we współczesnym świecie jest tłumacz?
Michaił Szyszkin: Przez wiele lat byłem tłumaczem, w ten sposób zarabiałem na chleb dla siebie i rodziny. I w pełni jestem świadomy, że przekład jest niemożliwy, a już zwłaszcza w literaturze. Można bowiem przetłumaczyć słowa, ale nie można przetłumaczyć czytelnika. Ta sama fraza, która w jednym języku wywołuje łzy, w innym budzi śmiech. Ale dla pisarza poza językiem nie ma niczego; jest nim obleczony jak poczwarka. Niewątpliwie i dla pisarza, i dla tłumacza język jest przeciwnikiem, niejako z definicji. Nie ma jednak innego sposobu zrozumienia się, dlatego zadanie tłumacza polega na tym, by przedrzeć się przez język do drugiego człowieka.
Wyjątkową rolę w pańskiej powieści „Włos Wenery” odgrywa dziennik śpiewaczki o imieniu Bella. Dziennik fikcyjny, ale będący zapisem XX-wiecznych losów inteligencji rosyjskiej.
Dla mnie to najważniejszy wątek „Włosa Wenery”. Bez niego tej książki by nie było, to od niego zaczęła się ta powieść. Choć naprawdę wzięła się z tego, że dawno temu moja zmarła w 1989 roku mama dała mi do poczytania swój dziennik. Prowadziła go jako uczennica i studentka na przełomie lat 40. i 50., czyli dla mnie – znającego ten okres z książek i opowieści ludzi – w najgorszym czasie w życiu Rosji. W czasie obozów, donosów, wielkiego strachu, nienawiści, absolutnej ciemności egzystencji....
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
