![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Recenzja - Richard Dawkins
Zyskał rozgłos dzięki książce „Samolubny gen”. Przyniosła mu sławę i miejsce wśród najbardziej wpływowych, a zarazem kontrowersyjnych myślicieli naszych czasów. Autor potwierdził swój talent, publikując cały szereg książek popularnonaukowych. W roku 1995 został pierwszym szefem Katedry Popularyzacji Nauki Uniwersytetu Oksfordzkiego.
Wchodząc w debatę na temat nauki i racjonalizmu, stał się znaną postacią medialną i rzecznikiem ateizmu. Do rąk polskiego czytelnika trafia zbiór esejów omawiających rolę Dawkinsa jako naukowca, pisarza i osoby publicznej. „Samolubny gen” stanowi jego temat przewodni. Wśród autorów esejów są najwybitniejsze osobistości nauki, a także autorytety religijne, np. biskup Oksfordu Richard Harries. W zbiorze zabrakło oponentów oksfordzkiego biologa, choćby takich jak ks. prof. Michał Heller, który z Dawkinsem wdał się w publiczną polemikę.
Wydawnictwo Helion, Gliwice 2008, s. 311
