![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Urodzona w teatrze
Ida Kamińska urodziła się 14 IX 1899 r. w Hotelu Teatralnym w Odessie, gdzie występowali jej rodzice, Ester Rachel i Abraham Kamińscy. Po raz pierwszy zagrała mając zaledwie sześć lat, w sztuce Dawida Pińskiego „Matka”, ale jako dorosła aktorka zadebiutowała w wieku 17 lat w operetce Abrahama Goldfadena „Ofiarowanie Izaaka” w Teatrze Kamińskiego w Warszawie.
Tu też ukończyła gimnazjum i wyszła za mąż za Zygmunta Turkowa, aktora i reżysera. Ida przełożyła, wyreżyserowała i zagrała tytułową rolę w „Norze” Ibsena, a także Katarzynę Masłową w „Zmartwychwstaniu” Tołstoja.
Występowała w sztukach nieżydowskich, np. jako Esmeralda w „Dzwonniku z Notre Dame” Hugo i Gruszeńka w „Braciach Karamazow” wedle Dostojewskiego, zyskując coraz większe uznanie. Największy sukces przyniosła jej tytułowa rola w sztuce Maksa Baumana „Glikl Hameln żąda sprawiedliwości”.
W październiku 1939 r. – wraz z córką Ruth oraz drugim mężem Marianem Melmanem – przedostała się do Lwowa, gdzie powstał Państwowy Teatr Żydowski. Po napaści Niemiec na Związek Radziecki we Frunze z lwowskich i białostockich aktorów tworzy zespół żydowski, z którym objeżdża Azję Środkową. W 1946 r. wraca do Polski witana entuzjastycznie przez środowisko żydowskie i obejmuje (po występach w Londynie) w sezonie 1947 –1948 dyrekcję Łódzkiego Teatru Żydowskiego, jednocześnie biorąc aktywny udział w zabezpieczeniu przyszłości teatrów żydowskich.
Stara się o...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
