Król logiki

źródło: Rzeczpospolita

Portret Alfreda Tarskiego, rysowany przez Witkacego, 1936 r.

autor zdjęcia: Darek Golik

źródło: Rzeczpospolita

Koszykowa 51 a, warszawski dom, w którym mieszkał Alfred Tarski

źródło: Archiwum

Zdjęcie z indeksu, 1918

Alfred Tarski, choć ponad połowę życia spędził poza Polską i tam zdobył rozgłos, wracał pamięcią do lat, gdy uczeni ze szkoły lwowsko- -warszawskiej dyskutowali o urodzie dowodów matematycznych z poetami Skamandra

W sierpniu 1939 roku Alfred Tarski, docent Uniwersytetu Warszawskiego, sławny już logik, matematyk i filozof, wyjeżdża z Warszawy. Cel wyjazdu nie jest niczym szczególnym wśród naukowców; Tarski zmierza na konferencję Jedności Nauki na Uniwersytecie Harvarda. Z biletem na statek, paszportem, amerykańską wizą i jedną walizką z letnimi ubraniami jedzie pociągiem do Gdyni, a następnie statkiem M/s „Piłsudski” dopływa do Ameryki. W Warszawie zostawia rodzinę, przyjaciół, kolegów i współpracowników. Dopiero po wojnie uda mu się sprowadzić żonę i dzieci do Stanów.

W Berkeley, gdzie ostatecznie zamieszka, stworzy wielki ośrodek logiki, prawdziwą mekkę, do której pielgrzymować będą logicy z całego świata. Do Warszawy już nigdy nie wróci, choć do końca życia na różne sposoby będzie wspierać Polskę i pomagać Polakom.

Alfred Tarski uznawany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej znanych w świecie Polaków. Był współtwórcą i główną postacią sławnej szkoły lwowsko-warszawskiej, jednym z największych logików w dotychczasowej historii ludzkości. Wyniki, jakie uzyskał, zrewolucjonizowały wiele obszarów wiedzy, szczególnie podstaw matematyki i filozofii. Przyczynił się do rozwoju metamatematyki, teorii modeli i rozmaitych systemów wnioskowania. Teoria prawdy Tarskiego uznawana jest przez wielu za...