O identyfikacji kryminalistycznej i sprawach cywilnych
Im większa ilość materiału porównawczego zostanie udostępniona biegłemu, tym bardziej wiarygodną ekspertyzę może on przedstawić – pisze doktor nauk prawnych, adiunkt w Zakładzie Kryminalistyki i Kryminologii Wyższej Szkoły Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie
Kryminalistykę, dyscyplinę wiedzy wspomagającą stosowanie prawa, zawierającą dostępne i zweryfikowane technologie dochodzenia do prawdy (choćby jedynie do prawdy sądowej), zazwyczaj kojarzy się z działem nauk penalnych, prawnokarnych. Na ogół pomija się ją i z niej płynące korzyści w toku klasycznego akademickiego wykładu prawa cywilnego. Można także pokusić się o stwierdzenie, że i w procesie legislacji cywilnej aspekty technicznokryminalistyczne uchodzą uwagi twórców i racjonalizatorów tej dziedziny prawa, co niekiedy prowadzi do możliwej nieefektywności przyjętych rozwiązań normatywnych. Czasem autor przepisu prawa cywilnego stwarza wrażenie, jak gdyby nie w pełni zdawał sobie sprawę z możliwości niepowodzenia zaprojektowanego przezeń rozwiązania normatywnego, pozornie opartego na powszechnie przyjętych poglądach kryminalistyków.
Podstawowa przesłanka
Podstawową bowiem przesłanką wiarygodnego badania kryminalistycznego, zakończonego kategoryczną (ten – nie ten) opinią identyfikującą/wykluczającą co do indywiduum, jest jednoczesna (na moment badania) dostępność dwu niezbędnych elementów. Po pierwsze poddawanego badaniu przedmiotu (substancji, śladu, wizerunku, zapisu etc.) dowodowego pierwotnego, opiniowanego przez biegłego dysponującego w tym celu elementem wtórnym, przedmiotem porównawczym pochodzącym niezawodnie od człowieka, zwierzęcia lub...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta