![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Z Rzymu i z Bizancjum
483161Przekład ksiąg liturgicznych pozwalał na sprawowanie nabożeństw w języku słowiańskim
Brak jednoznacznych świadectw pisanych oraz źródeł archeologicznych sprawił, że od kilku stuleci trwa spór o ustalenie pochodzenia Słowian (w tym i Rusinów). Sprawa nie jest łatwa, bowiem na spory naukowe często nakładają się spory polityczne i narodowościowe. Według teorii najpopularniejszej wśród badaczy Słowianie migrowali na swoje obecne terytoria z ziem w dorzeczu środkowego i górnego Dniepru. Zejście Słowian na obszary środkowej, wschodniej i południowej Europy stało się możliwe po rozbiciu przez Hunów państwa Gotów (375). Pod ich kontrolą pozostawały olbrzymie tereny, położone od Dunaju po Dniepr. Teraz urodzajne tereny obecnej zachodniej Ukrainy i Mołdawii zajęły grupy słowiańskie. Pierwotnie ich osadnictwo sięgało północy górnej Wisły.
Kolejny etap to przejście Słowian na granicę z cesarstwem rzymskim na przełomie V i VI wieku. Stało się to możliwe po upadku państwa Hunów w 454 roku. Tu, nad Dunajem, Słowian podporządkowali sobie wojowniczy Awarowie, którzy zmusili ich do udziału w swoich wyprawach wojennych (w latach 558 – 626). W tym czasie zaczyna się również powolna ekspansja Słowian na południe oraz na obszary dzisiejszej Polski (druga połowa VI wieku).
Powstają wtedy pierwsze „państwa” słowiańskie. Najstarszym było Państwo Samona założone ok. 624 roku przez frankijskiego kupca o imieniu Samon (Samo). Z powodzeniem walczył on...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
