Przepisy zachęcają do ukrywania bankructwa przez osoby fizyczne
Indywidualny przedsiębiorca nie ma żadnej motywacji, by ogłaszać upadłość. Rzadko uwalnia go ona od długów, a za brak zgłoszenia stosownego wniosku nie grożą żadne sankcje
Na podstawie art. 10 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jedn. DzU z 2009 r. nr 175, poz. 1361 ze zm.; dalej ustawa) upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny.
Za niewypłacalnego uważa się tego, kto nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Natomiast dłużnika będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, uważa się za niewypłacalnego także wtedy, gdy zobowiązania przekroczą wartość jego majątku, nawet gdy na bieżąco je wykonuje.
Kiedy wniosek będzie oddalony
Sąd nie ogłasza upadłości w każdym przypadku.
Po pierwsze może oddalić wniosek, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań nie przekracza trzech miesięcy, a suma niewykonanych zobowiązań nie jest wyższa niż 10 proc. wartości bilansowej przedsiębiorstwa dłużnika. Przepis ten nie znajdzie zastosowania, jeśli niewykonanie zobowiązań ma charakter trwały albo gdy oddalenie wniosku może spowodować pokrzywdzenie wierzycieli.
Po drugie sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.
Po trzecie może nie uwzględnić wniosku w razie stwierdzenia, że majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta