![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Powrót Mikołaja
Dziwi mnie ów szczególny oficjalny entuzjazm. Dlaczego? Co zyskujemy dzięki tej wizycie? Co daje nam „koniec posuchy”? – zastanawia się historyk
6 grudnia skończyła się posucha. W stosunkach polsko-rosyjskich. Tak to ujął prezydent Bronisław Komorowski. Lody ruszyły. Świąteczna radość opanowała największe media elektroniczne, które w Polsce łączy obecnie taka sama więź z obozem władzy, jak w zaprzyjaźnionej Moskwie: naszym nowym wzorcu demokratycznych standardów.
Zastanawiamy się, do czego w ogóle można by porównać to niebywałe święto? Żadna z dwóch poprzednich wizyt prezydentów Rosji nie miała takiej oprawy ani nie budziła takiego rządowego entuzjazmu. Nawet wizyta sekretarza generalnego KC KPZR Michaiła Gorbaczowa, zapowiadającego pieriestrojkę i rozpoczynającego grę Katyniem, nie była przyjmowana z takim nabożeństwem. Nie przypominam sobie, by ktoś mógł napisać, że Polacy czekają na Gorbaczowa jak na papieża. Teraz takie porównanie padło – w „Niezawisimoj Gazietie” – i jest serio powtarzane w polskich mediach. Wydaje mi się jednak nieco przesadzone.
Milion rubli dla cara
Mnie wizyta Dmitrija Miedwiediewa skojarzyła się z uroczystym przyjazdem Mikołaja. Nie, nie chodzi o świętego Mikołaja, ale o wizytę cara Mikołaja II w Warszawie we wrześniu 1897 roku. Entuzjazm był łudząco podobny. Miejsce wizyty: Pałac Namiestnikowski – też było to samo, co dzisiaj.
Zachwycano się „liberalnymi i modernizacyjnymi” tendencjami, które przypisywano młodemu carowi. Witał go „las...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
