Jak to boli

źródło: Fotorzepa

Rodzinom tych, którzy odeszli

Rok temu Polska zamarła. Wszyscy byliśmy w szoku. Ale w 96 domach narodził się przejmujący ból. Otworzyły się rany. Ból po nagłej stracie bliskiej osoby jest trudny do wyobrażenia. To ciężar, z którym człowiek się budzi, który nie ustępuje podczas jazdy samochodem, jedzenia ani zasypiania. Boli przełykanie wody, jedzenie obiadu, spoglądanie przez okno, puste krzesło, imię na wyświetlaczu telefonu. Zapach butów, widok koszuli, szafy, w której były jego czy jej ubrania. Półki w sklepie, z której ostatnio razem coś braliśmy.

Taki ból nie ustępuje po miesiącu ani dwóch. Trzeba go przenosić, przemodlić, przemyśleć, wykrzyczeć i wypłakać. Czasem udaje się wrócić do życia. Czasem nie.

Stratę łatwiej jest znieść, kiedy się ją jakkolwiek ogarnia. Kiedy zrozumie się, co się stało, po co, jak i dlaczego. Dlaczego – to pytanie najtrudniejsze. Ale co, jeśli nawet nie wiemy – jak?

Najtrudniej jest, kiedy się nie wie i nie rozumie. Dlatego tak wielu żałobników szuka rozmaitych odpowiedzi. Jedni w sobie, inni u Pana Boga, jeszcze inni w śledztwach, dokumentach, w dochodzeniu przyczyn, winnych. W dochodzeniu prawdy. Każdy sposób jest dobry i każdy trzeba zrozumieć.

Każdy wymaga wsparcia, przytulenia. Pokazania, że nie jest sam. Każdy ma swój sposób na uniesienie krzyża, który nań spadł. Siłę do tego mogą dać...