Paciorki bokserskiego różańca

autor zdjęcia: Lucjusz Cykarski

źródło: Rzeczpospolita

Marian Kasprzyk pokazuje zdjęcie sprzed lat, a na nim od lewej: Józef Grudzień, Jerzy Kulej, trener Feliks Stamm i on. To był szczyt potęgi polskiego boksu. Młodzieńcy ze zdjęcia zdobyli w Tokio trzy złote medale, a trenera nazywali Papą.

Marian Kasprzyk | W więzieniu – inaczej, niż pokazali w filmie – nie trenował wcale. Trzy lata później zdobył olimpijskie złoto.

W hali w Bielsku-Białej ćwiczą pięściarze. Młodzi ludzie, kilku jeszcze nie skończyło podstawówki. Wśród nich uwija się siwy starszy pan. Najpierw prowadzi rozgrzewkę, a kiedy bokserzy sparują, co chwilę coś im podpowiada, radzi, co powinni poprawić.

Starszy pan to Bokser, który był na trzech olimpiadach: z Rzymu (1960) przywiózł brąz, z Tokio (1964) złoto i tylko z Meksyku (1968) wracał bez medalu, przegrał niespodziewanie już w pierwszej rundzie. W klubie pomaga dwa razy w tygodniu. Po zakończeniu kariery był trenerem, ale mistrza nie wychował. Sam, kiedy był mistrzem, pracował w kopalni w Czechowicach, a potem jako ślusarz w bielskim zakładzie Belos.

We wrześniu świętował 75. urodziny. Dostał zaproszenie do prezydenta miasta, który jest zagorzałym kibicem (nie tylko boksu), potem była msza święta oraz słowo od biskupa pomocniczego bielskiej diecezji, po którym – jak doniosły lokalne media – łza zakręciła się Bokserowi w oku, co jest możliwe, bo Bokser jest obecnie bardzo pobożny.

Na zabawie sylwestrowej

To było pół wieku temu w Tokio. W finałowej walce w kategorii półśredniej już w pierwszej rundzie złamał palec, znana historia, dziennikarze przypomnieli o niej, kiedy w Soczi Justyna Kowalczyk miała biec ze złamaną kością śródstopia.

Feliks Stamm, trener, który w opowieściach swoich podopiecznych,...