Klarowne informacje o opłatach i ryzyku. Tak ma być

źródło: Rzeczpospolita

Przykład informacji na temat polisy i związanych z nią opłat, jakie znajdują się w karcie produktu

źródło: Rzeczpospolita

Ile wpłacamy i ile dostaniemy w formie świadczenia – przykład wyliczeń

polisy z UFK | Jest nadzieja, że nowe regulacje zapobiegną nieprawidłowościom, ale z wcześniejszymi umowami wciąż będą problemy.

regina skibińska

W maju ubiegłego roku weszła w życie rekomendacja dobrych praktyk informacyjnych przy sprzedaży polis na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (UFK). Została przygotowana przez Polską Izbę Ubezpieczeń (PIU) zrzeszającą towarzystwa ubezpieczeniowe. Ma przeciwdziałać zjawisku missellingu, czyli nieprawidłowościom przy sprzedaży polis.

Kluczowym zaleceniem rekomendacji jest stosowanie przez ubezpieczycieli karty produktu. Jest to dokument prezentowany klientowi przed zawarciem umowy. Powinny znaleźć się w nim najważniejsze informacje o ubezpieczeniu. Co więcej, należy przedstawić je jasno, w sposób niebudzący żadnych wątpliwości.

W karcie produktu przygotowanej według wzoru muszą znaleźć się wszystkie informacje, które mają znaczenie dla klienta. Są to: główny cel ubezpieczenia (inwestycyjny, ochronny albo inwestycyjno-ochronny), opis przysługujących świadczeń, czas trwania umowy, sposób opłacania składki. Po przeczytaniu karty klient powinien wiedzieć, czy możliwa jest zmiana zakresu ochrony w trakcie ubezpieczenia, czy istnieje gwarancja zachowania całości lub określonej części wpłaconych środków itp.

W karcie musi się też znajdować szczegółowa informacja o opłatach oraz ryzyku inwestycyjnym. Towarzystwo jest zobowiązane przedstawić klientowi symulację przebiegu ubezpieczenia w trzech wariantach: pesymistycznym, z obniżoną rentownością...