Pierwsza konstytucja po odzyskaniu niepodległości

To Sejm Ustawodawczy stworzył podwaliny prawne pod funkcjonowanie odrodzonej Polski.

Po przeczytaniu tekstu sędziego Wojciecha Hermelińskiego „Stulecie wolnych wyborów trzeba uhonorować" („Rzeczpospolita" 8 stycznia 2019 r.) postnowiłem się do niego odnieść. Artykuł jest bardzo ciekawy. Zawiera jednak pewną nieścisłość. Stwierdzono w nim m.in., że „28 listopada 1919 r. naczelnik Państwa Józef Piłsudski wydał dekret o ordynacji wyborczej do Sejmu Ustawodawczego (opublikowany w Dzienniku Praw Państwa Polskiego nr 18, poz. 46)". Dekret został oczywiście wydany w 1918 r.

Warto przypomnieć, że ustalenie tymczasowej organizacji organów państwa nastąpiło w dekrecie Józefa Piłsudskiego z 22 listopada 1918 r. o najwyższej władzy reprezentacyjnej Republiki Polskiej (Dziennik Praw Państwa Polskiego 1918 nr 17, poz. 41). Zgodnie z tym dekretem Polska uzyskała ustrój republikański. Do czasu zwołania Sejmu Ustawodawczego najwyższą władzę w Polsce miał sprawować Tymczasowy Naczelnik Państwa w osobie Józefa Piłsudskiego (1867–1935), który zajmował jednocześnie stanowisko Naczelnego Dowódcy Wojsk Polskich. Rząd składał się z prezydenta ministrów i ministrów, powoływanych i odwoływanych przez Tymczasowego Naczelnika Państwa.

Władzę ustawodawczą wykonywała Rada Ministrów i Tymczasowy Naczelnik Państwa. Wydane dekrety traciły moc obowiązującą w wypadku nieprzedstawienia ich do zatwierdzenia na pierwszym posiedzeniu...