Miejsca pochówku do ponownego użycia
W orzecznictwie podkreślono, że organ gminy może ustalać tylko „opłaty za pochowanie zwłok”, a nie opłaty związane z prowadzeniem cmentarza. Wskazano, że wprowadzenie opłaty za przedłużenie prawa do grobu murowanego (grobowca) trzeba uznać za niemającą podstawy prawnej.
Artykuł 7 ust. 2 ustawy z 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (DzU z 2020 r., poz. 1947; dalej: u.c.) stanowiący, że po upływie lat 20 ponowne użycie grobu do chowania nie może nastąpić, jeżeli jakakolwiek osoba zgłosi zastrzeżenie przeciw temu i uiści opłatę, przewidzianą za pochowanie zwłok, a zastrzeżenie to ma skutek na dalszych lat 20 i może być odnowione, dotyczy czasokresu użycia grobu do chowania i reguluje aspekt uiszczenia opłaty jako warunek uniemożliwiający ponowne użycie grobu po upływie 20 lat.
Ustalanie opłat
Przepis ten nie określa ani wysokości opłaty, ani sposobu jej ustalania, nie zawiera również delegacji w tym zakresie. Wymienia tylko jedną z możliwych do ustalenia opłat związanych z pochowaniem zwłok, przy czym w żadnym razie nie stanowi podstawy prawnej do ich ustalania oraz nie wypowiada się w sprawie kompetencji organów w tym przedmiocie. Należy wskazać, że podstawa taka wynika z regulacji ustawy o gospodarce komunalnej, a organem uprawnionym jest – co do zasady – rada gminy, chyba że powierzy swoje kompetencje w drodze uchwały organowi wykonawczemu gminy (wyrok WSA w Opolu z 18 lutego 2020 r., sygn. II SA/Op 468/19).
Artykuł 7 u.c. opiera się na założeniu, że do tego czasu powinien nastąpić rozkład ciała, natomiast ewentualne szczątki nie zagrażają zdrowiu ludzkiemu (wyrok WSA w Olsztynie z 12 kwietnia 2022 r., sygn. II SA/Ol 172/22 )....
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta