![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Po tamtej stronie
W tym filmie nie pada ani jedno słowo. W przygnębiającej ciszy dorośli mężczyźni o twarzach bez wyrazu wykonują różne czynności.
A kiedy nadchodzi czas, wchodzą do pomieszczenia ze ścianami wyłożonymi jasnymi kafelkami i kolejno odbierają pastylki i kieliszki z płynami z rąk pani w białym czepku. Ich pokoje ze stłoczonymi na małej powierzchni żelaznymi odrapanymi pryczami, przykryte szaroburymi kocami, przypominają więzienne cele. W oknach kraty. Za oknami wysoki mur zwieńczony drutem kolczastym. Życie w tej rzeczywistości jest przeraźliwie monotonne i do tego – pozbawione nadziei. Dopiero po obejrzeniu tego budzącego niepokój świata dowiadujemy się, że bohaterowie filmu Vity Żelakeviciute są pacjentami dwóch rosyjskich szpitali psychiatrycznych z więziennym nadzorem: w Czerniachowsku w obwodzie kaliningradzkim i Syczowce w obwodzie smoleńskim. Film został wyróżniony nagrodą im. Jacka Kuronia na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym WATCH DOCS „Prawa Człowieka w Filmie” w 2007 roku, zdobył też Srebrną Muszlę na Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Bombaju.
0.40 | tvp 1 | PONIEDZIAŁEK
