To nie tylko chwilowy kryzys

źródło: materiały prasowe

Wywiad | Objawy wypalenia zawodowego mogą być skrajne – od apatii do agresji. Znamienna jest towarzysząca mu huśtawka nastrojów. Powrót do zdrowej aktywności wymaga wielomiesięcznej terapii i pracy nad sobą.

Coraz więcej osób narzeka na wypalenie zawodowe. Co to jest? Skąd się bierze?

Izabela Kielczyk, psycholog biznesu, coach wyższej kadry menedżerskiej: Różne są definicje tego zjawiska, ale najogólniej można powiedzieć, że występuje ono wtedy, gdy praca przestaje dawać satysfakcję. Pracownik czuje się wyczerpany, przepracowany, nie ma chęci do działania, aktywności, przestaje się rozwijać zawodowo, jest niezadowolony z wykonywanego zajęcia, choć wcześniej sprawiało mu ono przyjemność. Często brak satysfakcji z pracy powiązany jest z niskim wynagrodzeniem, ale i z dużymi wymaganiami oraz wielością zadań, co też prowadzi do nadmiernego wysiłku i wypalenia zawodowego. Dlatego niektórzy wskazują, że jest to wynik chronicznego stresu występującego na skutek przepracowania.

Zazwyczaj temu zjawisku towarzyszy też obniżone poczucie dokonań osobistych pracownika. Jest przekonany o braku kompetencji zawodowych, niedostatecznej wiedzy. Ten, kto do tej pory świetnie radził sobie z obowiązkami firmowymi, zaczyna nagle krytykować swoje umiejętności, podaje w wątpliwość zasadność dalszej pracy, traci motywację i wiarę w siebie. Bywa, że do tego dochodzi poczucie bezsensu istnienia, brak kreatywności i chęć ucieczki. W skrajnych przypadkach może prowadzić do depresji, uzależnień, a nawet samobójstwa.

Nie zawsze przyczyny wypalenia zawodowego leżą w samych czynnościach...