Uchylanie się od egzekucji lub ukrywanie majątku przez dłużnika

Chęć utrzymania płynności finansowej przez wierzyciela winna determinować możliwie szybkie i stanowcze czynności podejmowane wobec nierzetelnego dłużnika, przy użyciu środków zarówno cywilnych, jak i karnych.

Celowe uchylanie się od terminowej zapłaty może prowadzić nawet do utraty płynności finansowej przedsiębiorstwa wierzyciela. Pośrednio takie zachowanie może oddziaływać negatywnie na całą branżę, w której prowadzi on działalność, w tym na inne podmioty, z którymi pozostaje w stosunkach gospodarczych.

Za szczególnie groźne należy uznać sabotowanie przez dłużnika prowadzonej przeciwko niemu egzekucji. Rozporządzanie składnikami majątku, w tym ich ukrywanie, godzi nie tylko w powagę orzeczeń sądu lub innego organu państwowego, lecz również w pewność i bezpieczeństwo obrotu gospodarczego. W praktyce nierzadko po wielu latach żmudnego i kosztownego procesu dyspozycje majątkowe dłużnika finalnie uniemożliwiają zaspokojenie roszczeń wierzyciela. Celem uniknięcia takiej sytuacji oraz mobilizacji nierzetelnego dłużnika polski ustawodawca pozostawia do dyspozycji wierzycieli szereg narzędzi prawnych i środków – nie tylko cywilnych (np. pozew o zapłatę czy skarga paulińska), lecz również karnych, o czym w praktyce często zapominają.

Rozporządzanie majątkiem na szkodę wierzycieli

Z odpowiedzialnością karną nawet do trzech lat pozbawienia wolności powinien się liczyć dłużnik, który poprzez rozporządzanie składnikami swojego majątku (aktywów) faktycznie udaremnia lub uszczupla zaspokojenie nawet niewymagalnego roszczenia swojego wierzyciela (art. 300 § 1...