Wsparcie, nie zastępstwo

Sztuczna inteligencja to nie drugi sędzia, ale algorytm i narzędzie wsparcia.

Można zaryzykować tezę, że w rzeczywistości nie ma nigdy błędnych teorii, opinii. Są one prawidłowe zawsze z perspektywy czynników i okoliczności branych pod uwagę przy ich formułowaniu. Innymi słowy, można wypowiadać się na dany temat, bez końca szlifując tę ostateczną prawdę. Prawda natomiast jest nieskończona do momentu, gdy istnieje chociażby potencjalny zbiór „niewykorzystanych” i „relewantnych” czynników mających na nią wpływ. Errata do powyższego skupia się na procesie interpretacji faktów, ustaleniu dobrej woli w formułowaniu określonych tez, no i dyskusji, na czym polega logika formułowanych wniosków.

Zła wola polega na celowym niedostrzeganiu okoliczności niepasujących do tezy, co w świetle reflektorów publicznych dyskusji niekiedy sprowadza się do tego, że jeśli w studiu mamy trzech uczestników, to „wszyscy trzej mają rację”.

Wniosek z powyższego de facto jest taki, że obserwujemy w życiu publicznym kategorycznie formułowane poglądy i tezy, które są prawdziwe w zakresie czynników branych pod uwagę dla ich formułowania. Konsekwencją tego jest pochwała wiedzy i dostępności do danych, gdyż wówczas z zasady dany osąd oparty jest na większej ilości zmiennych i większa ilość zmiennych „nie zaprzecza” formułowanej tezie.

AI wolna od uprzedzeń

Sztuczna inteligencja nie powinna mieć złej woli – inteligencja godna zaufania...