![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Gibraltar Wschodu
Leżący na południowym krańcu Półwyspu Malajskiego Singapur należał do Wielkiej Brytanii od 1819 roku. Jego strategiczne położenie nad łączącą Ocean Indyjski i Spokojny Cieśniną Malakka pozwalało kontrolować podejścia do Indii, Burmy i Cejlonu.
Produkcja cyny i kauczuku nadawała mu również wielkie znaczenie gospodarcze. Dlatego tę ważną i rozwijającą się kolonię ufortyfikowano.
Po pierwszej wojnie światowej władze brytyjskie w ramach redukcji wojska zlikwidowały flotę dalekowschodną. W razie zagrożenia miała zostać wysłana na Daleki Wschód silna flotylla – jej trzon miało stanowić 12 okrętów liniowych i osiem krążowników. Tak licznemu zespołowi morskiemu (razem ponad 100 jednostek) potrzebne było odpowiednie zaplecze. Dlatego podjęto decyzję o budowie nowej bazy na północy wyspy Singapur. Kosztem ok. 60 mln funtów powstała wielka baza z największym na świecie suchym dokiem, jednym z największych doków pływających oraz zbiornikami na miliony ton paliwa. Nie zapomniano również o budowie infrastruktury towarzyszącej – kin, kościołów czy 17 boisk.
Wprawdzie Winston Churchill określił Singapur mianem Gibraltaru Wscho- du, jednak jego możliwości nie odpowiadały temu porównaniu. Większość brytyjskich wojskowych uważała, że atak od północy – z uwagi na trudne warunki terenowe i gęstą dżunglę – jest mało prawdopodobny. W efekcie skoncentrowano się na obronie przeciwko siłom morskim i desantowi. Bazy broniło 29 armat kal. od 152 do 380 mm zgrupowanych w 13 bateriach oraz lżejsze baterie przeciwdesantowe. Niestety, działa te były nieskuteczne przeciwko celom lądowym. Artylerzyści dysponowali...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
