Ważniejsza ciągła obecność albo efekty pracy

źródło: materiały prasowe

Zadaniowy czas pracy nie sprawdzi się, jeśli szef nie potrafi przekazać podwładnym decyzyjności co do godzin realizacji obowiązków. Rozwiązania tego nie należy traktować jako sposobu na omijanie przepisów o pracy nadliczbowej.

Kodeks pracy przewiduje wiele systemów czasu pracy, w których załoga może wykonywać pracę na rzecz firmy. Podstawowy system to taki, w którym czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. Cechą wspólną takich systemów jest limitowanie pracy podwładnego poprzez wskazanie czasu, w jakim ma być wykonywana.

Wyjątkiem jest zadaniowy czas pracy. W nim praca limitowana jest przez wskazanie zadań, które ma wykonać pracownik, a nie przez podanie czasu, w jakim ma realizować obowiązki. Może to być idealne rozwiązanie dla pracodawcy i pracownika, bo pozwala na dużą elastyczność. Niestety, w praktyce jego sens pracodawcy często wypaczają. To wynik niezrozumienia jego istoty bądź chęci osiągnięcia celów, którym system ten nie służy.

Chodzi o swobodę

Określenie pracownikowi zadań do wykonania i ustalenie czasu koniecznego do ich realizacji to sedno zadaniowego czasu pracy. Pracownika rozlicza się z tego, czy wykonał powierzone mu prace, a nie z tego, czy przesiedział w firmie 8 godzin.

I tutaj pojawia się pierwszy problem. Szefowie bowiem bardzo entuzjastycznie podchodzą do rozliczania podwładnych za efekt pracy, natomiast niechętnie wyzbywają się prawa wyznaczania i kontrolowania czasu wykonania tych zadań. Czasem przybiera to wręcz zabawną...