Partie znienawidzone, ale niezastąpione

autor zdjęcia: Krzysztof Skłodowski

źródło: Rzeczpospolita

Partie zostały wmontowane w ustrój demokratycznego państwa prawnego. Konstytucyjnie zapewnia się im wolność tworzenia i działania. Zmusza do finansowej jawności – pisze Edwin Góral.

Co jest istotą działania partii politycznych? „Wpływanie metodami demokratycznymi na kształtowanie polityki państwa". Tak stanowi art. 11 konstytucji.

Ta bardzo pojemna definicja celu tworzenia i działania partii została rozwinięta w ustawie o partiach politycznych (DzU z 2011 r. nr 155, poz. 924). Artykuł 1 ustawy powtarza treść art. 11 konstytucji. Z jednym ważnym zastrzeżeniem: ustawodawca uznał, że dodatkowym zadaniem partii może być „sprawowanie władzy publicznej".

Jaki jest dozwolony zakres partyjnej władzy – jak opisać pole aktywności partii w obrębie tych instytucji, którym z mocy ustawy przypadło „sprawowanie władzy publicznej"? To zbyt ogólnikowe sformułowanie jest źródłem szkodliwej konkurencji partyjnych działaczy z zawodowymi urzędnikami – nieuniknionej w procesie sprawowania władzy publicznej. Jest również przyczyną nieegzekwowania odpowiedzialności działaczy partyjnych postawionych na ważne zadania partyjne.

Czy nowy Sejm w pierwszej kolejności nie powinien się zastanowić, dlaczego władza sądownicza ogranicza się do kontroli „działalności" organów władzy administracyjnej? Natomiast jej kognicją nie jest objęte sprawowanie władzy, a w istocie pozostawianie partyjnych nominatów poza jakąkolwiek skuteczną zawodową kontrolą państwa. A więc tak jak w epoce socjalizmu.

Tak postawione zagadnienie jest nie tylko ważne, ale także...