Usługi wsparcia: praktyczne wskazówki dokumentacyjne

źródło: Rzeczpospolita

CIT |Ustalając wynagrodzenie dla wewnątrzgrupowych usług o niskiej wartości dodanej warto sięgnąć do regulacji krajowych i międzynarodowych. Pozwoli to zidentyfikować świadczenia i ustalić cenę, której fiskus nie zakwestionuje.

Świadczenie usług wewnątrzgrupowych, tzw. usług o niskiej wartości dodanej, wzbudza wśród organów podatkowych szczególne zainteresowanie z kilku powodów. Po pierwsze, zdarza się, że usługi te nie są rozpoznawane przez podmioty powiązane, a co za tym idzie – usługobiorca nie zostaje obciążony opłatami lub opłaty te są rażąco niskie. W takim przypadku występuje ryzyko związane z doszacowaniem przez fiskusa przychodu po stronie wykonawcy usługi, natomiast po stronie usługobiorcy ryzyko powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych lub częściowo nieodpłatnych świadczeń. Po drugie, podmiot należący do grupy może zostać obciążony kosztami usług, które nie zostały faktycznie wykonane, co z kolei generuje ryzyko wyłączenia takich wydatków z kosztów uzyskania przychodów. Obie te sytuacje mogą doprowadzić do transferu zysków pomiędzy podmiotami powiązanymi, co z kolei powoduje ryzyko podatkowe. Dlatego tak istotne jest przygotowanie prawidłowej dokumentacji podatkowej.

Z jakich wytycznych korzystać

Kwestia dokumentowania wewnątrzgrupowych usług o niskiej wartości dodanej (inaczej: usługi wsparcia, usługi rutynowe) została szeroko omówiona przez Wspólne Forum UE ds. Cen Transferowych. W wyniku dyskusji został wydany dokument pt. „Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie...