Zieleń przetrwała

źródło: AFP

Agnieszka Radwańska grę na trawie bardzo lubi. Wimbledon to jej jedyny wielkoszlemowy finał

Minęło 140 lat, ale w Wimbledonie wciąż gra się na trawie, mimo narzekań, że to przeżytek, nuda, strata czasu i pieniędzy. Kolejny turniej od poniedziałku.

Starsi pamiętają: w nowojorskiej dzielnicy Forest Hills ostatni raz grano na trawie podczas US Open '74. W Australian Open pożegnano się z trawnikami Kooyong w 1987 roku, przenosząc turniej wielkoszlemowy do Flinders Park.

Przyszły czasy betonu, tworzyw sztucznych, wykładzin dywanowych i wylewek, które znacząco zmieniły tenis, ale nie zmieniły faktu, że corocznie latem w Londynie przy Church Road gra się na strzyżonych do wysokości 8 mm trawnikach.

Niekiedy słychać, że piłka odbija się tam za nisko, że bywa nierówno albo zbyt ślisko, lecz tradycja nie ginie, londyński klub radzi sobie znakomicie pod każdym względem, także finansowym, co więcej, dwa lata temu kalendarz turniejów ATP i WTA przed Wimbledonem wydłużył się o tydzień.

Trawa przetrwała, choć bywało, że emocji w Wimbledonie doszukać się było trudno. Długie mecze bombardierów rozstrzygały się w kilku akcjach, hiszpańscy i inni specjaliści od gry na kortach ziemnych dodawali swoje uprzedzenia i, jak Gustavo Kuerten, Albert Costa, Alex Corretja, Alberto...