Za nękanie pracownika odpowiada sprawca

W rozstrzygnięciach sądowych zaczęto już zauważać faktycznego sprawcę mobbingu, mobbera, przełożonego, zamiast przypisać stosowanie mobbingu pracodawcy.

Czytając wyroki dotyczące odpowiedzialności na gruncie art. 94[3] k.p., spotykamy się ze sformułowaniami: „pracodawca stosował mobbing" (np. uzasadnienie wyroku SN z 5 grudnia 2006 r., sygn. II PK 112/06), „w postępowaniu dotyczącym stosowania przez pracodawcę mobbingu" (np. wyrok z 5 października 2007 r., sygn. II PK 31/07), „pozwana dopuszczała się mobbingu" (np. postanowienie SN z 19 marca 2014 r., sygn. I PK 283/13), „przy ocenie zachowań pracodawcy noszących znamiona mobbingu" (np. wyrok SA w Gdańsku z 4 lipca 2013 r. sygn. III APa 12/13). Można mieć wątpliwość, czy takie skrótowe opisy nie są mylące, jeśli są stosowane niezależnie od tego, kto faktycznie dopuszcza się działań mobbingowych i czy pozwanym pracodawcą jest jednostka organizacyjna czy osoba fizyczna.

Kto odpowiada

Oczywiście wiele spraw rozpoznawanych przez sądy pracy dotyczy przypadków, kiedy to osoba reprezentująca pracodawcę (członek organu) albo inna osoba kierująca zakładem (dyrektor, kierownik) podejmuje działania, które są poddawane ocenie sądu. Jednak w kontekście odpowiedzialności pracodawcy na gruncie art. 94[3] k.p. powinno rozróżniać się sprawcę mobbingu i pracodawcę. „Pracodawcą" może być bowiem bardzo wąskie grono osób (osoby zarządzające zakładem pracy, osoby upoważnione do działania w imieniu pracodawcy). Nie jest już jednak „pracodawcą" każdy przełożony,...