Legitymacja publicznoprawna prokuratora w postępowaniu cywilnym

Kompetencja prokuratora jest ujęta szeroko, a zasadność wystąpienia ze stosownym powództwem jest podporządkowana autonomicznej decyzji prokuratora i nie podlega kontroli sądu.

Wydaje się, że zasady wszczęcia postępowania i udziału prokuratora w postępowaniu nie budzą większych wątpliwości. Zgodnie z jednoznaczną normą ujętą w art. 7 kodeksu postępowania cywilnego prokurator może żądać wszczęcia postępowania w każdej sprawie, jak również wziąć w nim udział, jeżeli według jego oceny wymaga tego ochrona praworządności, praw obywateli lub interesu społecznego. W sprawach niemajątkowych z zakresu prawa rodzinnego prokurator może wytaczać powództwa tylko w wypadkach wskazanych w ustawie. Są jednak przypadki, w których uprawnienie budziło wątpliwości.

Jak zauważono w orzecznictwie, pozycja zajmowana przez prokuratora w postępowaniu cywilnym na podstawie art. 7 oraz 55 i nast. k.p.c., tj. pozycja strony w znaczeniu formalnym, działającej w celu ochrony praworządności, praw obywateli lub interesu społecznego, charakteryzuje się szerszą niezależnością prokuratora na tym polu niż pozycja prokuratora będącego pełnomocnikiem procesowym Skarbu Państwa reprezentowanego przez organ właściwej jednostki organizacyjnej prokuratury, chociaż nie oznacza to wyłączenia stosowania wobec niego środków przewidzianych w prawie o prokuraturze (zob. uchwałę siedmiu sędziów SN z 18 czerwca 2019 r., sygn. akt III CZP 101/18, przywołaną szerzej w poprzednim artykule; orzecznictwo SN dostępne na www.sn.pl poza wyraźnie wskazanymi źródłami).

Uprawnienie prokuratora do samodzielnego...