Dwie bolączki orzecznictwa rodzinnego

O braku asesorów sądowych i ścieżki awansu zawodowego.

Niniejszy tekst jest w istocie apelem do ustawodawcy, by dokonał długofalowej prognozy i analizy regulacji, która uniemożliwia asesorom sądowym orzekanie w sprawach rodzinnych i opiekuńczych.

1. Analiza ta powinna objąć kwestie tzw. zastępowalności pokoleń wśród sędziów orzekających w sprawach rodzinnych i opiekuńczych. Z asesury sądowej uczyniono bowiem na powrót główną drogę dojścia do zawodu sędziego. Jednocześnie wyłączono możliwość kierowania asesorów sądowych do wydziałów rodzinnych i opiekuńczych. Skąd zatem brać orzekających w tak newralgicznym typie spraw? Istnieje ryzyko, że im dłużej ten stan będzie się utrzymywał, tym większe będą trudności w ich znalezieniu. Wizja wydziałów rodzinnych, w których pracują m.in. sędziowie przymusowo do nich przeniesieni, powinna zainteresować każdego, kto odpowiada za organizację sądownictwa w Polsce.

W mojej ocenie, jako prezesa drugiego co do wielkości sądu rejonowego w Polsce, w którym znajdują się dwa duże wydziały rodzinne, niezbędna jest zmiana prawa, by umożliwić asesorom orzekanie przynajmniej w niektórych typach spraw rodzinnych, ewentualnie spełniającym minimalne kryterium wieku do powołania na urząd sędziego (29 lat), a tym samym dysponujących identycznym doświadczeniem życiowym.

2. Instytucja asesora sądowego została przywrócona do polskiego porządku prawnego na skutek...