Oczywistość nieoczywista (część 2)

KRS w najnowszym orzecznictwie TK – głos w dyskusji o 30-leciu Rady.

Koncepcja, że sędziów- członków KRS może wybierać władza ustawodawcza, przed 2016 r. wydawała się nie do pogodzenia z ustawą zasadniczą, a gwarantem powyższego była m.in. judykatura TK. Nigdy w tym zakresie nie pojawiały się projekty zmian konstytucji i nie do pomyślenia była interpretacja przepisów ustawy zasadniczej oparta na domniemaniach kompetencyjnych (zresztą od takiej interpretacji uchronić ustawę zasadniczą chcieli również jej autorzy), sprowadzająca się do tego, że skoro w art. 187 w pkt 2 Konstytucji RP nie wskazano wprost, kto ma wybierać sędziów do KRS, to mogą ich wybierać np. posłowie, prezydent, Rada Ministrów lub ktokolwiek inny.

Wątpliwości nie było

Powyższe, zarówno w orzecznictwie TK, jak i w doktrynie prawa konstytucyjnego, związane było z jednoznacznym rozumieniem tej instytucji i jej składu oraz wynikało z systemowego i funkcjonalnego powiązania art. 187 z art. 10 i 173 Konstytucji RP. Jak już wskazano, i co jest niewątpliwe, art. 187 ustawy zasadniczej przyznaje władzy wykonawczej i ustawodawczej odpowiednią liczbę reprezentantów w KRS, jak również przyznaje każdej z tych władz kompetencję ich powoływania. Nie sposób zatem twierdzić – na co wskazywał prof. Marcin Matczak – że w przypadku trzeciej władzy konstytucja, regulując funkcjonowanie organu konstytucyjnego odpowiedzialnego za niezależność...