Nowa odsłona cyberbezpieczeństwa

Do klasyfikacji informacji ma służyć kryptografia oraz szyfrowanie.

Początki dyrektywy NIS sięgają 2016 r., kiedy została przyjęta przez państwa członkowskie UE, stanowiąc pierwsze europejskie prawo cyberbezpieczeństwa (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1148 z 6 lipca 2016 r. w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych na terytorium Unii). Dyrektywa jest nieznaczną harmonizacją, wyznaczając określone minimalne warunki, które należy spełniać. Nie ogranicza przy tym możliwości państw członkowskich regulowania problematyki cyberbezpieczeństwa administracji publicznej, opierając się w szczególności na współpracy zarówno międzynarodowej, jak i krajowej poprzez wprowadzenie obowiązku raportowania incydentów oraz odpowiedniego zarządzania ryzykiem dla operatorów usług kluczowych i dostawców usług cyfrowych.

W grudniu 2020 r. Komisja Europejska zaprezentowała nową koncepcję cyberbezpieczeństwa, nowej kompleksowej regulacji, nazwanej dyrektywą NIS 2 (dalej: dyrektywa). Przepisy dyrektywy mają zupełnie zastąpić dyrektywę NIS, usuwając jej słabości i znaczące różnice w implementacji między poszczególnymi państwami członkowskimi UE.

Komisja Europejska nie zdecydowała się przy tym na regulację powyższego zagadnienia w...