Czas w sądach biegnie inaczej – prawda czy fałsz?

źródło: Shutterstock

Sędzia może i powinien tak organizować sobie pracę, aby swoje obowiązki wykonywać właściwie i terminowo.

Czas biegnie dla wszystkich jednakowo, wyznaczany upływem dni i godzin według niewzruszalnych i nieodwoływalnych rządów kalendarzy i zegarów. Wydaje się to logiczne, słuszne i naturalne. Są jednak sprawy i miejsca, a także osoby, dla których czas biegnie inaczej, bo zyskuje odmienny sens i znaczenie.

Czy słusznie ? Na pewno odrzucić trzeba subiektywne poczucie czasu wywołane stanami osobistymi, jak wyczekiwanie, ból, zniecierpliwienie (wtedy czas się dłuży) lub stany sytości, szczęścia czy sukcesów (wtedy czas szybko mija). Każdy może inaczej przeżywać swój czas, co nie zmienia jego natury. Czy można więc zmieniać naturę czasu ponad prawa natury, nadając mu sens i znaczenie swoiste podług woli ustawodawcy? Wydaje się to niemożliwe, ale w świecie normatywnym pojęcie czasu jest normą i miarą. Decydent określa godzinę przyjazdu pociągu, a ustawodawca pozwala na wniesienie odwołania w określonym czasie. Tak pojmowany czas przestaje być częścią świata naturalnego (czasoprzestrzeni) a staje się częścią świata normatywnego (stworzonego przez prawo). Czas normatywny wciąż jednak mierzy się miarą upływającego czasu naturalnego, co nieustannie podważa sens i doskonałość świata stworzonego z norm i nakazów. Każdej normie zagraża zderzenie z prawami natury, które zazwyczaj nieubłaganie zwyciężają. Kiedy więc normatywne używanie czasu ma sens, a kiedy jest skazane na przegraną z prawami...