![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Niezwykle barwne wirujące koła
Wojciech Fangor (ur. 1922). Malarz, grafik, pedagog. Jest jedynym Polakiem, który miał indywidualną wystawę w nowojorskim Guggenheim Muzeum (1970 r.). Nieznane wcześniej rozwiązania przestrzenne – instalacja malarska „Studium przestrzeni” (pierwszy nie tylko w Polsce environment, 1958 r.) – były na tyle nowatorskie, że Fangor został zaliczony do grona prekursorów nowoczesnej sztuki XX w.
Znany jest przede wszystkim jako autor kompozycji z kół i fal o kontrastowych kolorach oraz rozedrganych płynnych konturach, dających złudzenie ruchu. Tworzył także prace w duchu postkubizmu oraz inspirowane obrazem telewizyjnym. Wykorzystywał w nich charakterystyczne dla niego wielobarwne plamki, smugi, pasma itp. Obrazy te, podobnie jak magiczne kręgi, powstały w USA, gdzie mieszkał ponad 30 lat.
W latach 50. jego socrealistyczna „Matka Koreanka” była sztandarowym obrazem epoki. Ostatnie obrazy Fangora są esencją jego malarskich doświadczeń.
Łączą abstrakcję, geometrię z niemal realistycznymi przedstawieniami. Artysta mówi, że to obrazy z przeszkodami. Przeszkodą są geometryczne układy nałożone na realistyczne portrety, martwe natury czy pejzaże. Urodził się w Warszawie. Studiował w warszawskiej ASP (dyplom w 1946 r.). Od 1966 r. mieszkał za granicą. W 1999 r. powrócił do kraju.
