Czarna perła piosenki XX wieku

źródło: Era Jazzu

Dionne Warwick przyjeżdża do Polski po raz pierwszy

Dionne Warwick w Środę wystąpi w Warszawie. – Moje koncerty są biografią. Śpiewając, opowiadam prawdę o sobie – anonsuje swoje recitale znakomita wokalistka

40 lat temu magazyn „Time” nie mógł się jej nachwalić. W 1967 r. artykuł z okładki zaczynał się tak: „– Chciałabym, żeby ktoś mi powiedział, gdzie jest moje miejsce – lamentuje 26-letnia Dionne Warwick. Nic prostszego. Jest ona najlepszą występującą dziś wokalistką popu, jazzu, gospel i rhythm and bluesa. Przez lata takie artystki wrzucano do worka muzyki murzyńskiej. Teraz amerykańska widownia odkryła Dionne Warwick, Arethę Franklin i Lou Rowlesa i powitała ich na szczycie list przebojów”.

Elvis Costello: „Warwick ma dwa wielkie atuty – niespotykaną skalę głosu i kontrolę nad nim”

Kłopot z przypisaniem Warwick do konkretnego gatunku polega na tym, że doskonale łączy wszystkie. Jej talent mógł rozbłysnąć jedynie pomiędzy erą Presleya a fenomenem The Beatles. Rhythm and blues opuścił getto muzyki rasowej i przebił się do ogólnoamerykańskich notowań. Czarnoskórzy twórcy byli na topie aż do rockandrollowej manii. Warwick dobrze wykorzystała te lata, oferując połączenie pięknego śpiewu z wymagającymi kompozycjami. Jej współpraca ze słynnym duetem Burt Bacharach – Hal David cieszyła się ogromną popularnością. Tylko Aretha Franklin miała w USA więcej przebojów.

Na początek Warwick nagrała „Don’t Make Me over”, co znaczy: „Nie manipuluj mną”. Wykrzyczała to zdanie Bacharachowi, gdy próbował ją zmusić do śpiewania wbrew sobie. Tak zaczęło...