![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Gwiazda w morzu goździków
Marianna Wróblewska, jedna z najoryginalniejszych w historii polskiego jazzu wokalistek, będzie gwiazdą spektaklu muzycznego „Śpiewając jazz”. Po latach występów od Jordanii po Kubę wraca na krajową scenę
Na przełomie lat 60. i 70. dobrze zapowiadającą się artystkę wzięli pod swoje skrzydła najznakomitsi polscy jazzmani. – Kładli mi do głowy jazz, aż go pokochałam – wspomina dziś Marianna Wróblewska. Zdolna wokalistka z anglojęzycznym repertuarem, a do tego piękna i świetnie ubrana dziewczyna, wkrótce okazała się idealną artystką eksportową.
Udział w koncercie „Śpiewając jazz” to jej powrót na scenę. Przed dziesięcioma laty wycofała się z życia zawodowego. – Niedługo skończę 66 lat, jestem spokojną starszą panią. Mam pod Warszawą dom i ogród. Za oknem – łąki i bażanty – mówi „Rz” Wróblewska. – Wycofałam się z branży, bo miałam dość. Ale serce nie sługa. Muzyka wciąż w nim gra i jest mi bliska.
Marianna Wróblewska urodziła się w Lipówce niedaleko Kielc. Powojenne dzieciństwo spędziła z babcią w Sosnowcu. Jako pięciolatka chodziła na lekcje fortepianu. – Jak każda panienka z dobrego domu. To było w modzie – wyjaśnia. Szło jej tak dobrze, że po roku dostała stypendium wyższe niż pensja zatrudnionej w szpitalu babci. Kiedy miała dziesięć lat, babcia zmarła. Dziewczynka trafiła do ochronki prowadzonej przez siostry zakonne. – Byłam tam trzy miesiące i przeżyłam okropne rzeczy – mówi krótko. Siostry odwiozły ją do Sopotu, gdzie mieszkała odnaleziona matka. – Nie znałam jej, miałam tylko mglistą świadomość, że gdzieś istnieje – opowiada artystka. – Dzieciństwo,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
