Bez zgody związkowców szef nie podejmie wielu decyzji

Obowiązek współpracy pracodawcy z działającą u niego organizacją związkową dotyczy nie tylko indywidualnych spraw pracowników. Odnosi się także do zagadnień istotnych dla całej załogi, takich jak przejście zakładu na innego pracodawcę

O ile zakładowych układów zbiorowych pracy funkcjonuje niecałe 20 tys. w całym kraju, o tyle w każdej firmie zatrudniającej co najmniej 20 pracowników musi być regulamin pracy i regulamin wynagradzania. Tak stanowią art. 104 § 2 i art. 772 § 1 k.p.

Oznacza to, że w zdecydowanej większości zakładów do ustalenia tych aktów muszą usiąść dwie strony – pracodawca i funkcjonujące u niego związki zawodowe.

Jeśli mają taką wolę, mogą zasady organizacji pracy, jej porządku oraz wynagrodzenia ustanowić w zakładowym układzie zbiorowym (uzp).

Jest to najważniejsze źródło prawa pracy w firmie. Zgodnie z art. 241²⁴ k.p. możliwość wystąpienia z inicjatywą jego zawarcia przysługuje zarówno pracodawcy, jak i każdej zakładowej organizacji związkowej.

Charakteryzuje się dość dużą trwałością obowiązywania, bo jest to umowa zapewniająca spokój społeczny w zakładzie, ale każda ze stron może wypowiedzieć układ.

Zanim jednak do tego dojdzie, w rokowaniach nad nim mogą uczestniczyć wszystkie związki albo jako wspólna reprezentacja, albo działające wspólnie poszczególne organizacje.

A zawierają go te, które prowadziły rokowania nad tym uzp lub przynajmniej wszystkie reprezentatywne w rozumieniu art. 241^25a k.p. uczestniczące w negocjacjach.

Regulamin tam, gdzie nie ma układu...