![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Prezydenckie pokusy
Prezydent Komorowski swoje coraz rzadsze akty limitowanej samodzielności będzie próbował zamienić na doraźne korzyści – pisze publicysta „Rzeczpospolitej”
Żal i gniew to ważne motywy nie tylko w polskiej polityce. W ciągu ostatnich tygodni w obozie rządzącym nagromadziło się ich sporo. Pomimo atmosfery świętowania zwycięstwa.
Ktoś więcej niż notariusz
Prezydent Bronisław Komorowski uznał, że Donald Tusk występujący w roli premiera w pięć minut po wyborach wyszedł poza swoją rolę. Jeśli Tusk tak się zachował, to dlatego, aby upokorzyć prezydenta – huczało w dużym pałacu.
Z kolei staro-nowy szef rządu ma pretensję o „parodię konsultacji" w tymże pałacu. Kiedy Komorowski zażądał, aby wszystko odbyło się zgodnie z konstytucyjnymi regułami, został przez Tuska zestawiony – w rozmowach z partyjnymi kolegami – z Lechem Kaczyńskim. Liderowi PO wyszło nawet, że poprzedni, wrogi mu, prezydent szybciej go uznał w 2007 roku za oczywistego premiera niż obecny.
W ludzkich kategoriach Tusk przypomina chłopca, który wygrał mecz, a jednak rozzłoszczony ciska piłką w kolegów, którzy niedostatecznie ucieszyli się z jego zwycięstwa. Można zrozumieć, że eliminuje Grzegorza Schetynę z funkcji marszałka – Ewa Kopacz nie wejdzie w sojusz z prezydentem przeciw niemu. Ale Tusk jeszcze musi obwiniać partyjnego zastępcę – naturalnie w prywatnych rozmowach – o „despekt", jakiego miał doznać od Komorowskiego.
A przecież z punktu widzenia logiki ustrojowej to Komorowski miał rację – wersja procedowania zaproponowana przez...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
