![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Jak odmieniać nazwiska
Dokumenty | Nazwiska, nawet te rzadkie, trzeba odmieniać. Jest to szczególnie ważne w pismach oficjalnych, które powinny stanowić wzór.
Kiedy następna osoba w kolejce to pan Gołąb, to czy poprosić pana Gołębia czy Gołąba? Gdyby za nim stali Mech, Wlazły czy Nagy – wyczytanie ich nazwisk w formie innej niż mianownik także mogłoby wprawić w konsternację. Kłopotów nastręczają zarówno nazwiska polskie, jak i pochodzenia obcego, a odmieniać trzeba – jak mówi ogólna zasada – jeśli tylko nazwisko można przyporządkować jakiemuś wzorcowi odmiany.
Dane właściciela
Ważną rzeczą, gdy mamy wątpliwości dotyczące deklinacji nazwisk, powinno być określenie: płci jego właściciela, narodowości i zakończenia nazwiska – przy czym chodzi tu o ostatnią głoskę (to, co słyszymy), a nie literę. Dopiero po uwzględnieniu tych danych możemy przystąpić do próby dopasowania nazwiska do któregoś modelu.
Nazwiska zakończone na spółgłoskę miękką czy -j lub -l – takie jak Ligoń, Głódź, Orłoś, Kuć, Dąbal – nie są kłopotliwe dla osób, które się nimi posługują. Należą one do kategorii, którą obejmuje zasada odmiany rzeczownikowej. Do tej...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
