Zagłada Huty Pieniackiej

źródło: NAC

Gubernator Hans Frank w towarzystwie niemieckich oficerów dokonuje przeglądu ochotniczego oddziału SS-Galizien w Drohobyczu

źródło: NAC

Zaprzysiężenie 14. Dywizji Grenadierów Waffen SS-Galizien

źródło: Archiwum autora

Gruppenführer Otto von Wächter w towarzystwie ukraińskich esesmanów

źródło: NAC

Reichsführer Heinrich Himmler dokonuje inspekcji oddziału 14. Dywizji Grenadierów SS-Galizien

źródło: NAC

Pogrzeb dwóch ukraińskich esesmanów, którzy zginęli podczas walk w Hucie Pieniackiej

Rzeź na Kresach | 28 lutego 1944 r. ukraińscy policjanci wymordowali z niemieckiego rozkazu mieszkańców polskiej wioski Huta Pieniacka. Choć od tej krwawej zbrodni minęły 73 lata, do dziś błędnie oskarża się o nią ukraińską dywizję SS-Galizien.

Początkiem końca Huty Pieniackiej był dzień 23 lutego 1944 r. Wówczas policjanci ukraińscy zaatakowali jeszcze tylko na próbę. Pięć dni później uderzyli po raz kolejny, bestialsko zabijając 850 Polaków mieszkających w tej wsi. Mimo że nie był to pierwszy mord Ukraińców na polskich sąsiadach, ta pacyfikacja stała się symbolem rzezi wołyńsko-galicyjskiej.

Raj utracony

Prawie sześć dekad przed zniszczeniem Huty Pieniackiej „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" tak opisywał ówczesne północno-wschodnie rubieże Austro-Węgier: „Zachodnią, lesistą część obszaru zajmuje os. leśna Hucisko Pieniackie. Las zwie się na krańcu zach. Chodaczowskim lasem i zajmuje także płd. część Huty Pieniackiej. Na płn.-wsch. leży »Nowy folwark« i fol. Swerydówka. Na wschód wznosi się punkt do 385 mt., a w Hucisku Pieniackiem, niedaleko granicy płd., do 409 mt. Własn. więk. w Pieniakach, Hucie Pieniackiej i Majdanie Pieniackim, tworzących jedną gminę katastralną, ma roli ornej 987 mr., łąk i ogr. 535, pastw. 310, lasów 4541 mr., własn. mn. roli ornej 1021 mr., łąk i ogr. 257, pastw. 49, lasu 1088 mr. Lasy pieniackie liściaste o drzewostanie urozmaiconym, przeważnie bukowym. W wielu miejscach, zwłaszcza na krańcach lasu, rośnie świerk....