Metody wyceny aktywów i pasywów

Ustawodawca pozostawia pewną swobodę w doborze metod wyceny aktywów i pasywów zgodnie z zasadami nadrzędnymi zawartymi w ustawie o rachunkowości. Sposób ich wyceny powinien być zawarty w polityce rachunkowości.

Ustawa o rachunkowości określa ogólne zasady wyceny aktywów i pasywów w celu przygotowania poprawnego sprawozdania finansowego, tj.:

∑ wiarygodności (rzetelności) – przyjęte do wyceny aktywów i pasywów metody mają odzwierciedlać ich stan rzeczywisty.

∑ ostrożności – zobowiązuje do dokonywania wyceny wszystkich składników aktywów i pasywów sprawozdania finansowego w oparciu o rzeczywiście poniesione koszty (cenę), z uwzględnieniem zmniejszenia wartości.

∑ indywidualnej wyceny – wartość składników aktywów i pasywów, przychodów oraz kosztów ustala się oddzielnie i jest zakaz kompensowania wartości różnych

∑ istotności – należy zapewnić wyodrębnienie w księgach rachunkowych wszystkich zdarzeń istotnych do oceny sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki, przy uwzględnieniu zasady ostrożności.

∑ kontynuacji działalności – należy stosować w sposób ciągły dokonując w kolejnych okresach sprawozdawczych wyceny aktywów i pasywów na tych samych zasadach, w tym także należy zachować kontynuację metod dokonywania odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych, w celu zachowania porównywalności sprawozdań finansowych.

Ustawa o rachunkowości posługuje się następującymi kategoriami wartości:

∑ cena nabycia lub cena...