Chocholi taniec polskiej polityki gospodarczej

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Rzeczpospolita

Nawet najbardziej skłonni do lekceważenia zagrożeń politycy powinni mieć świadomość, że partia, która dopuści do poważnego kryzysu gospodarczego, będzie na lata zmieciona ze sceny politycznej.

Mimo urzędowego optymizmu przedstawicieli rządu i NBP wydaje się niemal pewne, że zmierzamy w stronę przewlekłej stagflacji. W perspektywie kilku kwartałów zapewne nadejdzie recesja, po której wcale nie nastąpi szybkie odbicie, ale raczej długi okres umiarkowanego wzrostu. Nawet jeśli ceny energii się ustabilizują, polska inflacja nie wygaśnie, ale pozostanie na poziomie kilkunastu procent. Ale to nie koniec złych wieści. Wszelkie prognozy są bowiem robione w warunkach wielkiej niepewności, a na horyzoncie rysują się zagrożenia, które mogą spowodować jeszcze gorszy rozwój sytuacji. Trzeba sobie zdawać z nich sprawę, a polityka gospodarcza powinna zachować najwyższą ostrożność, aby móc odpowiednio zareagować również w razie realizacji czarnych scenariuszy.

Scenariusz bazowy

Radząc sobie z taką sytuacją, ekonomiści zazwyczaj posługują się pojęciem scenariusza bazowego. Jest to scenariusz wydarzeń, który wydaje się dziś najbardziej prawdopodobny. Nie jest to ani wariant obaw, ani nadziei. Pokazuje, w jaki sposób może rozwijać się sytuacja, jeśli warunki nie ulegną wielkiej zmianie i z czasem nastąpi pewna normalizacja. Dotyczy to zarówno warunków zewnętrznych (zwłaszcza wojny i sytuacji na globalnych rynkach surowcowych), jak i prowadzonej w kraju polityki gospodarczej (choć nikt chyba nie sądzi, że w ciągu najbliższego roku będzie ona wolna od...