Jak stworzyć ogólne warunki umów, by wspierały biznes?

Ogólne warunki umów (OWU) to narzędzie, które może znacząco ułatwić współpracę handlową – pod warunkiem, że jest dobrze przygotowane.

W artykule „Kiedy ogólne warunki umów w relacjach B2B wiążą drugą stronę?”, opublikowanym 17 października pisałyśmy o tym, co zrobić, aby ogólne warunki umów (OWU) w ogóle wiązały kontrahentów w relacjach B2B. Dzisiaj wyjaśniamy, jak napisać treść OWU tak, aby pomagały w prowadzeniu biznesu, zamiast go utrudniać.

1. Wspólne OWU w międzynarodowej grupie kapitałowej – ujednolicenie tak, kopiowanie nie

W międzynarodowych grupach spółek często pojawia się pomysł, by wszystkie podmioty korzystały z tego samego wzorca OWU. Centrala przesyła dokument, lokalne spółki mają go przetłumaczyć i wdrożyć. Rozwiązanie to rzeczywiście niesie wiele korzyści – jeden dokument, mniej kosztów i prostsze zarządzanie ryzykiem.

Problem w tym, że to, co jest skuteczne lub korzystne dla podmiotów profesjonalnych w Niemczech czy we Francji, niekoniecznie będzie działać tak samo w Polsce.

PRZYKŁAD:

Polska spółka przejęła OWU od niemieckiej centrali, gdzie stosowano tzw. zastrzeżenie własności – towar staje się własnością kupującego dopiero po zapłacie całej ceny. W Niemczech to standardowe rozwiązanie w OWU, które świetnie chroni sprzedawcę. Instytucja ta jest też znana polskiemu prawu. W Polsce jednak, by zastrzeżenie własności było skuteczne wobec wierzycieli kupującego, musi mieć ono „datę pewną”, czyli zostać np. podpisane...