![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Kiedy odpis może być kosztem
CIT | Przepisy pozwalają przedsiębiorcom pomniejszać przychody o wartość niezapłaconych przez kontrahentów należności. Muszą oni jednak pamiętać o zastrzeżeniach, którymi ta możliwość jest obwarowana.
Magdalena Szczepańska Grzegorz Wachołek
Podatnicy, których kontrahenci nie wywiązują się z obowiązku zapłaty swoich zobowiązań, pod pewnymi warunkami mają możliwość uniknięcia negatywnych konsekwencji takich zdarzeń na gruncie podatkowym. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidują dwa rodzaje rozwiązań dla niezapłaconych podatnikowi należności. Jednym z nich jest możliwość rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wierzytelność, której nieściągalność została uprawdopodobniona.
Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym uważa się także przychody należne, choćby nie były otrzymane. Tym samym podatnicy prowadzący działalność gospodarczą zobowiązani są uwzględnić w podstawie opodatkowania wartość każdej wierzytelności. Także w przypadku gdy dłużnik nie może lub nie zamierza spłacić długu. Przywołany przepis może powodować dla podatników niekorzystne skutki w postaci konieczności zarachowania wierzytelności jako przychodu podatkowego, nawet jeśli wierzytelność ta okaże się nieściągalna lub potencjalnie nieściągalna. W celu wyeliminowania tego zjawiska ustawa o CIT przewiduje instytucje umożliwiające definitywne lub tymczasowe zaliczenie wartości takich wierzytelności w poczet kosztów uzyskania przychodów.
Definitywne ujęcie w kosztach...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
