To nasze bezdyskusyjne prawo

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej przyznała obywatelom prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne.

Prawo to obejmuje także „dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu" (art. 61 ust. 2).

Prawo do informacji jest konstytucyjnym, obywatelskim, publicznym prawem podmiotowym o charakterze pozytywnym, ujętym w rozdziale II konstytucji: „Wolności, prawa i obowiązki człowieka i obywatela". Artykuł 61 konstytucji w połączeniu z art. 47 (prawo do prywatności), art. 49 (prawo do wolności komunikowania się), art. 51 (prawo do nieujawniania informacji dotyczących swojej osoby) i art. 54 (prawo do wyrażania swoich poglądów) kreują sferę informacyjnych uprawnień obywatela.

Artykuł 61 konstytucji jednoznacznie stwarza przesłanki jawnego funkcjonowania państwa. Jego rozwinięciem są przepisy zawarte w ustawie z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, której art. 3 ust. 1 pkt 3 powtarza m.in. konstytucyjne „prawo dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów". Oczywiste jest, że organami takimi są także Sejm i Senat, o czym świadczy chociażby treść art. 61 ust. 4 konstytucji wskazującego, iż tryb udzielania informacji o ich działalności określają regulaminy (oznacza to zatem zakaz regulowania procedury dostępu do informacji o działalności Sejmu i Senatu ustawą). Bezsporne jest też, że...