Nad grobami w Lesie Katyńskim...

autor zdjęcia: Michał Sadowski

źródło: Fotorzepa

Specjalny wysłannik prezydenta FR Borysa Jelcyna, szef rosyjskich archiwów Rudolf Pichoja wręcza 14 października 1992 roku prezydentowi RP Lechowi Wałęsie dokumenty zbrodni katyńskiej

źródło: Rzeczpospolita

Decyzja o zagładzie Polaków podpisana przez Stalina i członków politbiura WKP(b)

źródło: WFDiF

Oto stop-klatki z archiwalnego obrazu „Zbrodnia katyńska” WFDiF Zakład Czołówka. Zabudowania klasztorne w Kozielsku, gdzie trzymano w niewoli oficerów polskich, zamordowanych następnie w Katyniu

źródło: WFDiF

W Ostaszkowie więziono policjantów i innych funkcjonariuszy RP. Zamordowano ich w Twerze (Kalininie), a zwłoki zakopano w Miednoje

źródło: WFDiF

Budynek starobielskiego obozu NKWD dla oficerów polskich. Zamordowano ich i zwłoki zakopano w Charkowie

źródło: WFDiF

Stacja Gniezdowo – fragment niemieckiego zdjęcia lotniczego z okresu wojny. Tu przywożono koleją oficerów z Kozielska i stąd odwożono autobusami na kaźń do Lasu Katyńskiego

źródło: WFDiF

Plan miejsca kaźni w Lesie Katyńskim; na zdjęcie naniesiono zabudowania NKWD i doły śmierci

Od polityków zależy, czy sprawa ta zostanie wreszcie zamknięta, czy też pozostawiona przyszłym pokoleniom

Katyń, od pojawienia się w kwietniu 1943 roku w obiegu publicznym nazwy tej niewielkiej miejscowości w pobliżu Smoleńska, stał się symbolem jednej z najbardziej odrażających i okrutnych zbrodni popełnionych przez reżim sowiecki na tysiącach obywateli Polski. Jednak to tylko jedno z wielu miejsc związanych ze zbrodnią dokonaną przez NKWD na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) Związku Sowieckiego z 5 marca 1940 roku. Otwarcie sowieckich archiwów i poszukiwania archiwalne dopisały kolejne: Kalinin (Twer), Charków, Chersoń, Kijów, Mińsk.

Masowa zbrodnia i kłamstwo

Podejmując 5 marca 1940 roku decyzję o zagładzie 25 700 obywateli polskich, najwyższe władze partyjne i państwowe Związku Sowieckiego dosłownie zdziesiątkowały elitę narodu polskiego i warstwę przywódczą młodego polskiego państwa, z takim trudem odbudowywanego po 123 latach niewoli. Zdecydowana większość zamordowanych przez NKWD w Katyniu i innych miejscach kaźni polskich oficerów nie była zawodowymi wojskowymi. W codziennym życiu byli nauczycielami, lekarzami, inżynierami, prawnikami, przedsiębiorcami, właścicielami ziemskimi, twórcami, urzędnikami państwowymi; ludźmi znanymi i poważanymi, często nie tylko na terenie, na którym pracowali i działali, lecz także w całym kraju oraz za granicą. Znaczna część niższych rangą oficerów to ludzie młodzi, dopiero rozpoczynający dorosłe życie....