Najpierw rzetelna ocena, potem ewentualna odmowa udzielenia ulgi

Urzędnicy nie mogą odmawiać umorzenia kary za prowadzenie kiosku spożywczego niezgodnie z przepisami bez uprzedniego zbadania obiektywnych kryteriów takich jak zdrowie, zagrożenie egzystencji, możliwości zarobkowania wnioskodawcy.

W lipcu 2016 r. główny inspektor sanitarny utrzymał w mocy decyzję odmawiającą umorzenia zaległości powstałej z tytułu nieuiszczenia kary. Chodziło o 1,5 tys. zł kary za prowadzenie działalności w kiosku spożywczym niezgodnie z decyzją o zatwierdzeniu zakładu.

Ważny interes podatnika lub publiczny

Inspektor uznał, że organ pierwszej instancji słusznie odmówił prawa do ulgi uznaniowej. Także w jego ocenie w sprawie wnioskodawczyni nie zachodzą przesłanki, które w świetle art. 67a § 1 ordynacji podatkowej uzasadniałyby umorzenie należności. Z przepisu wynika bowiem, że organ może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe albo rozłożyć na raty zapłatę wynikającą z kary pieniężnej jedynie w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym.

W ocenie urzędników dowody i okoliczności powoływane przez ukaraną nie są wystarczające, aby umorzyć zaległość nałożoną na nią jako przedsiębiorcę za naruszenie wymagań określonych w przepisach o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Co prawda uznali oni, że okoliczności te świadczą o jej ciężkim stanie zdrowia a jej sytuacja osobista jest trudna. Niemniej ocena ważnego interesu musi uwzględniać całokształt uwarunkowań życiowych i majątkowych. Nie może ona zatem pomijać faktu, że wnioskodawczyni w połowie sierpnia 2015 r. zawiesiła prowadzenie działalności gospodarczej....