Nie każda praca w czasie choroby uzasadnia dyscyplinarkę

Podstawą zwolnienia w trybie natychmiastowych jest tylko ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Osoba na zwolnieniu lekarskim dopuszcza się go, gdy wykonuje czynności, które mogą przedłużyć absencję.

Obowiązkiem pracownika jest bowiem takie korzystanie ze zwolnienia lekarskiego, które umożliwi mu jak najszybszy powrót do zdrowia, a co za tym idzie – powrót do pracy. Takie postępowanie jest zgodne z dobrem zakładu pracy.

Jeżeli zatem pracownik postępuje wbrew zaleceniom lekarskim i w czasie zwolnienia np. wykonuje czynności związane ze swoją działalnością gospodarczą lub inne prace, które mogą negatywnie wpłynąć na jego stan zdrowia (np. wymagające znacznego wysiłku fizycznego), to należy uznać, że narusza on swoje podstawowe obowiązki pracownicze, takie jak dbałość o dobro zakładu pracy czy lojalność wobec pracodawcy.

Naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych to podstawa do rozwiązania umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika pod warunkiem, że można je zakwalifikować jako ciężkie (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.).

Jednym z podstawowych obowiązków pracowniczych jest powinność dbania o dobro zakładu pracy (art. 100 § 2 pkt 4 k.p.). Jeśli pracownik narusza go umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa, uzasadnione jest rozwiązanie z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia. W razie odwołania się pracownika do sądu pracy, firma musi jednak udowodnić te okoliczności.

Brak dbałości

Pracownik, który w czasie zwolnienia lekarskiego podejmuje czynności pozostające w sprzeczności z celem...