![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
„Gorączka złota” w średniowiecznej Europie
Węgry na terenach dzisiejszej Słowacji wydobywały jedną trzecią światowego złota i zaspakajały blisko 80 procent europejskiego zapotrzebowania na ten kruszec. Miasta były tak bogate, że nawet dzisiejsze resztki ich świetności przytłaczają.
W Polsce wiele nazw miejscowości kojarzy się z „gorączką złota”. Złotoryja, Lwówek Śląski, Legnica, Szklarska Poręba i Karpacz, ale przede wszystkim Złoty Stok na Dolnym Śląsku – to miasta historycznie powiązane z wydobyciem kruszcu. Skala wydobycia nie była jednak zbyt duża. Bo chociaż w Złotym Stoku w 1549 r. czynnych było 190 kopalń i kilkanaście małych hut, a ilość wydobywanej rudy przekraczała 30 tys. ton, to roczna produkcja złota wynosiła maksimum 140 kg, częściej jednak utrzymując się w okolicach 60 kg. Prawdziwe skarby kryły się gdzie indziej.
Złoty król
Tuż za progiem było państwo, które w XIII i na początku XIV w. było biedne, szarpane wojnami, pokryte bliznami spalonych fortec i miast. Chodzi o Węgry, gdzie po śmierci ostatniego króla z dynastii Arpadów Andrzeja III (w 1301 r.) przybyły z Neapolu nowy monarcha Karol Robert rozpoczął walkę o władzę. Nic nie wskazywało na to, że ten podupadły zaścianek podniesie się z ruin.
Droga Karola Roberta do tronu była burzliwa, jednak już w okolicach 1330 r. pozbył się opozycji, skonfiskował wiele prywatnych majątków i zamków, stanął mocno na nogach i rozpoczął poważne starania o odzyskanie Królestwa Neapolu będącego jego ojcowizną.
Król cenił luksusowe życie. Dla siebie...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
