Jeden z „popów”
Bronisław Trochimowicz należał do stosunkowo licznej (bo około 8-procentowej w skali ogólnopolskiej) grupy funkcjonariuszy sowieckich oddelegowanych bezpośrednio (nie w roli doradców – sowietników) do pracy w polskim aparacie bezpieczeństwa. Urodzony 21 października 1904 r. w Stacji Kryłowskiej w Kraju Krasnodarskim w Rosji w rodzinie robotniczej, był z wykształcenia technikiem budowlanym. Jako żołnierz Armii Czerwonej brał udział w wojnie domowej z lat 1918 – 1922. W latach II wojny światowej walczył m.in. w obronie Leningradu.
W 1943 r. z racji „polskich korzeni" skierowany został do armii Berlinga, a następnie przerzucony w 1944 r. na teren Polski z sowiecką grupą wywiadowczą – co wyraźnie wskazywało na rodzaj przeszkolenia, jakie musiał w tym czasie przejść. Do polskiego resortu bezpieczeństwa skierowany został bardzo wcześnie – bo już w listopadzie 1944 r. W ankiecie personalnej wypełnionej – rzecz znamienna – po rosyjsku jako język rodzimy wpisał rosyjski. Następnie, zapewne pouczony przez przełożonych, przekreślił ten...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta