Zdrowotny falstart różnie opłacany

Przebieg ubezpieczenia chorobowego ma szczególne znaczenie dla startującego przedsiębiorcy czy zleceniobiorcy. Gdy może wykazać jego ciągłość z wcześniejszych tytułów, zapewnia sobie prawo do korzystniej liczonego zasiłku.

Osoba, która nie jest pracownikiem, za czas niezdolności do pracy z powodu choroby lub macierzyństwa nabywa prawo do świadczenia z ZUS po spełnieniu wymogów ustalonych ustawą zasiłkową. Jednym z nich jest przystąpienie do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, które dodatkowo musi trwać odpowiednio długo. Natomiast podstawa wymiaru zasiłku, a więc i jego wysokość, zależy od składek opłacanych w ostatnim okresie.

Średnia miesięczna

Co do zasady podstawę wymiaru zasiłku dla osoby objętej dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym stanowi przeciętny miesięczny przychód za 12 miesięcy kalendarzowych nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Tak wskazuje art. 48 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 159 ze zm., dalej ustawa zasiłkowa).

Gdy ubezpieczenie trwało krócej niż 12 miesięcy, zasiłek liczy się, biorąc pod uwagę średni przychód z faktycznego okresu ubezpieczenia, ale tylko za pełne kalendarzowe miesiące.

Zasadę tę stosuje się do:

- ubezpieczonych pracujących na podstawie umowy agencyjnej lub zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której – zgodnie z kodeksem cywilnym – stosuje się przepisy o zleceniu, deklarujących do podstawy składek na...