Płatnik składek też musi oddać nienależne świadczenie

W najnowszym orzecznictwie dominuje już pogląd, według którego dochodzenie odpowiedzialności od płatnika nie musi być wpierw uwarunkowane dochodzeniem odpowiedzialności osoby, która pobrała z ZUS pieniądze, które jednak jej nie przysługują.

Jeżeli doszło do wypłaty nienależnego świadczenia z ubezpieczeń społecznych, ZUS może dochodzić jego zwrotu nie tylko od osoby, która je pobrała, ale także od płatnika składek, jeśli to wskutek jego zachowania doszło do nienależnej wypłaty. Zakres tego uprawnienia oraz sposób jego realizacji budzą w praktyce wiele wątpliwości, które rozstrzygane są przez orzecznictwo sądowe. Przy czym zauważyć można, że poglądy orzecznictwa w tym zakresie nie są konsekwentne i ulegają ewolucji.

Osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego. Wynika to z art. 84 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2020 r., poz. 266.).

Przy czym według ust. 2 art. 84 ww. ustawy za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się:

1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania;

2) świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzania w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę pobierającą świadczenia.

Obowiązek zwrotu pobranego...