Pracodawca nie może pozwalać na nękanie

Nie można mówić o mobbingu w sytuacji podejmowanych działań, które nie mają na celu poniżenia pracownika, a jedynie zapewnienie realizacji prawidłowej organizacji pracy.

Pracodawca jest obowiązany szanować godność i inne dobra osobiste pracownika (art. 111 k.p.), a w sytuacji wystąpienia mobbingu – przeciwdziałać mu (art. 943 § 1 k.p.). Zgodnie z treścią art. 943 § 2 k.p. mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 943 § 3 k.p.).

Z kolei art. 943 § 4 k.p. przewiduje, że pracownik, który doznał mobbingu lub wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów. Oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę powinno nastąpić na piśmie z podaniem przyczyny, o której mowa w § 2, uzasadniającej rozwiązanie umowy (art. 943 § 5 k.p.).

Dobra osobiste

Artykuł art. 943 § 2 k.p., wspólnie m.in. z art. 111 k.p. czy art. 94 pkt 10 k.p., stawia pracodawcy obowiązek...