To, czy podmiot ma stałe miejsce działalności w Polsce, to w pewnym sensie zagadka

TSUE potwierdził, że pomimo konieczności uwzględniania wielu kryteriów przez usługodawcę w celu ustalenia stałego miejsca prowadzenia biznesu takim kryterium nie jest badanie stosunków umownych pomiędzy spółką dominującą a jej spółką zależną.

Upłynął już ponad miesiąc od zapowiadanego jako rewolucja wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-547/18 Dong Yang Electronics. Opadły już trochę emocje i można na chłodno przeanalizować wyrok w tematyce, która szczególnie w Polsce powoduje wiele problemów dla firm świadczących usługi na rzecz zagranicznych podmiotów. Trzeba dodać, że to już drugi wyroku TSUE dotyczący stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Pierwszym tak istotnym był do tej pory wyrok w sprawie Welmory (C-605/12), który niestety otworzył w Polsce puszkę Pandory.

Wydaje się, że pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zostało już odmienione przez wszystkie przypadki, jednak w dalszym ciągu określenie, czy dana działalność podmiotu zagranicznego kreuje stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, stanowi nie lada wyzwanie. Teoretycznie jest definicja tego pojęcia, jednak mnogość sytuacji gospodarczych nie pozwala na jej proste zastosowanie.

Stałe miejsce ciągle budzi kontrowersje

Czym jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które może być niezwykle istotne dla ustalenia konsekwencji na gruncie VAT (np. miejsca świadczenia – opodatkowania VAT)? Definicji tego pojęcia ciężko szukać w ustawie o VAT, mimo że jest tam ono dość często używane. Definicja taka została wprowadzona dopiero...